به نام او که زیبایی ها را به ارمغان آورد

                           شکست عهد من و گفت هرچه بود گذشت !

                            به گریه گفتمش: آری، ولی چه زود گذشت !

               بهار بود و تو بودی و عشق بود و امید ،

                بهار رفت و تو رفتی و هرچه بود گذشت

               شبی به عمر، گرَم خوش گذشت، آن شب بود ،

                که در کنار تو با نغمه و سرود گذشت

                 چه خاطرات خوشی در دلم بجای گذاشت،

                شبی که با تو مرا در کنار رود گذشت!

                گشود بس گره آن شب ز کار بسته ی ما

                صبا چو از برِ آن زلف مُشک سود گذشت

                 مراست عکس تو یادآور سفر، آری

                 چه سان توانم ازین طرفه یادبود گذشت؟!

                غمین مباش و میندیش ازین سفر که تو را

                 اگرچه بر دل نازک غمی فزود، گذشت...

                                غمخوار من به خانه ی غم ها خوش آمدی

                                با من به جمع مردم تنها خوش آمدی

                                بین جماعتی که مرا سنگ می زنند

                                می بینمت برای تماشا خوش آمدی

                                راه نجاتم ار شب گیسوی دوست نیست

                                ای دل به آخرین شب دنیا خوش آمدی

                                 پایان ماجرای دل و عشق روشن است

                                 ای قایق شکسته به دریا خوش آمدی

                                 با برف پیری ام سخنی غیر از این نبود

                                 منت گذاشتی به سر ما خوش آمدی

                                 ای عشق! ای عزیزترین میهمان عمر

                                 دیر آمدی به دیدنم اما خوش آمدی *

* فاضل نظری

            من از اندیشه لیلی ، تمام عمر مجنونم
            تماشا کن که می‌جوشد ، شرابت از دل خونم

            ببین از شهر چشمانم ، قطار ژاله می‌آید
            و با هر قطره اشکم ، سفیر ناله می آید

            بر این صحرای خشکیده ، ببار ای ابر باران‌زا
            که آتش حلقه پیچیده ، ببار ای ابر باران زا            

            ز هریک جرعه از جامت ، هزاران رود می‌جوشد 
            که خضر زندگانی هم ، پی این آب می‌کوشد 

            بده جامی که می‌ریزد ، عطش از ساغر جانم
            طبیبا جان به لب آمد ، نمی آیی به درمانم 

            بیا کز چشم بیمارم ، سرشک ندبه می‌بارد
            و این دوری برای خود ، مفصل روضه‌ای دارد 

            پی دیدارت آقاجان ، نگاهم پشت در مانده
            نباید با خبر باشی ، از این حیران درمانده !؟ 

            شب تاریک هجران را ، به نور وصل روشن کن
            هزاران سال شد رفتی ، لباس آمدن تن کن 

            نسیم صبحگاهی را ، معطر از عبورت کن
            تمام قاصدک ها را ، خبردار از ظهورت کن 

            بکش دست نوازش بر سر چشم انتظارانت
            شکوفا کن زمین را از صدای پای بارانت 

            شکوه جلوه خلقت ، به عالم خودنمایی کن
            و از خورشید تابان جمالت ، رونمایی کن 

            بیا تا چشم‌های ما ، از این ظلمت رها باشد
            و روشنگر ز نور تو تمام جاده‌ها باشد 

            گل نرگس اگر بلبل ، حدیث وصل می‌خواند
            تمام عمر را شاعر ، به امید تو می‌ماند 

            تو آن شورآفرین هستی ، که با عشقت به شوق آیم
            خدا را با تو می‌بینم ، که دائم در تمنایم 

            مرا ای مهربان آقا ، غلام آستانت کن
            شبیه ضامن آهو ! شدم آهو ، ضمانت کن ... 

            بیا امید عالم از ازل تا حال و فرداها
            به حق ساقی کوثر ، به حق مادرت زهرا ... *

   * مصطفی صابر خراسانی

                     سر می کشم از آينه تو سر از هنوز

                     تنهاتر از هميشه و تنهاتر از هنوز !

                     سر ميکشم به هرچه که در پيش روی ماست

                     سر ميکشم به هر چه که پشت سر از هنوز

                     گفتی چرا نشسته ای و گريه می کنی ؟

                     محبوب من رها نشدی آخر از هنوز ؟!

                     محبوب من که روشنی چشمهای تو

                     در من کشيده منظره ای ديگر از هنوز

                     آماده ای برای سفرهای دور دست ؟

                     بگذار با تو پر بزنم ، بگذر از هنوز

                     حالا اگر لياقت پروانه پيله نيست

                     حالا که بالهای تو عاشق تر از هنوز

                     پر پر ... پرنده های جهان پر ، من و تو پر

                     پر پر‌ ، پر از هر آنچه به جز تو ... پر از هنوز ! *

   * نغمه مستشار نظامی

                              پس شاخه های یاس و مریم فرق دارند ؟!

                                          آری ! اگر بسیار اگر کم فرق دارند

                                         شادم تصور می کنی وقتی ندانی

                                         لبخند های شادی و غم فرق دارند

                                       برعکس می گردم طواف خانه ات را

                                              دیوانه ها آدم به آدم فرق دارند

                                 من با یقین کافر ، جهان با شک مسلمان

                                        با این حساب اهل جهنم فرق دارند

                                بر من به چشم کشته ی عشقت نظر کن

                                        پروانه های مرده با هم فرق دارند *

   * فاضل نظری

                             تو شاه ، من ملکه ، قصرمان: تمام زمين                          

                             و تاجمان :گل نرگس ، چه چيز بهتر از اين ؟                        

                             حکومت من و تو حاکميت عشق است                       

                             حکومت من و تو ، اين وظيفه سنگين  

                             تو شاه باش و بگو با تو و دلم چه کنم ؟! 

                             تو شاه باش و بيا در کنار من بنشين
                             ...  

                             تو شاه باش و هميشه خبر بگير از عشق

                             برای خستگيم بال و پر بگير از عشق

                             تو شاه باش ولی پيش از آنکه حکم کنی

                             نگاه کن به دل من ، نظر بگير از عشق !

                             نگاه کن به دلم ، بيشتر حکومت کن

                             نگاه کن به دلم ، بيشتر بگير از عشق !
                             ...

                             بيا که لحن غزل باز عاشقانه شود

                             دهان سادگی من پر از ترانه شود

                             تو حکم کن همه فصل ها بهار شوند

                             و شاخه های درختان پر از ترانه شود

                             تو حکم کن که درخت هميشه سبز دلم

                             برای گنجشکان غرق آشيانه شود
                             ...

                             عزيز اين ملکه شاعر است ، شاعر توست

                             و قرنهاست که در آسمان معاصر توست

                             به دوش کوله ای از عشق و شعر می آيد

                             به پيشواز بيا مهربان ، مسافر توست

                             به سمت دست تو می آيد از تمام جهان

                             پرنده ای که بهار و خزان مهاجر توست
                             ...

                             حکومت من و شاهم حکايت عشق است

                             و قصر کوچکمان کاخ خلوت عشق است

                             چه قدر عقل برايم نوشت ، خواند ، نوشت

                             چه قدر عقل ... گمانم که نوبت عشق است !

                             من و تو ما شده ايم اين نهايت من و توست

                             من و تو ما شده ايم اين نهايت عشق است !
                             ...

                             هزار بار برای تو می کنم اقرار

                             که دوستت دارم پادشاه من بسيار

                             بيا کنار درختان کمی قدم بزنيم

                             که روزهای جوانی نمی شود تکرار !

                             چهار فصل کنار تو قاصد عشق اند

                             بهار عاشقمان کرد ، زنده باد بهار !!!

   * نغمه مستشار نظامی

             تمام مردم اگر چشمشان به ظاهر توست

             نگاه من به دل پاک و جان طاهر توست

             فقط نه من به هوای تو اشک می ریزم

             که هر چه رود در این سرزمین مسافر توست

             همان بس است که با سجده دانه برچیند

             کسی که چشم تو را دیده است و کافر توست

             به وصف هیچ کسی جز تو دم نخواهم زد

             خوشا کسی که اگر شاعر است ، شاعر توست

             که گفته است که من شمع محفل غزلم ؟!

             به آب و آتش اگر می زنم به خاطر توست *

   * فاضل نظری

                                صدای ساز می آيد ، صدای ساز تو از دور

                                بزن ! چه سوز غريبی ! غمی که حل شده در شور

                                غمی که حل شده در شور و شور حل شده در عشق

                                که شور هم قدم عشق پا گذاشت به ماهور

                                بزن که خوب زدی بر دلم،دلم ، دل عاشق

                                بزن درست زدی بر دلم ، دلم ، دل مغرور

                                بزن که ساز تو و لحن آشنای تو انداخت

                                پرنده غزلم را به يک ترانه در اين تور !

                                همين پرنده که معجون سازهای جهان را

                                برای روز و شبش کرده است دست تو مامور

                                به وقت شادی سبز ترانه: نغمه گيتار

                                زمان رقص غزل در بهشت: زخمه تنبور

                                صدای زخمه تنبور ، شور ، نغمه گيتار

                                به رقص آمده ام باز پا به پای تو در نور

   * نغمه مستشار نظامی

                        آیین عشق بازی دنیا عوض شده ست

                           یوسف عوض شده ست ، زلیخا عوض شده ست

                        سر همچنان به سجده فرو برده ام ولی

                            در عشق سال هاست که فتوا عوض شده ست

                        خو کن به قایقت که به ساحل نمی رسیم

                             خو کن که جای ساحل و دریا عوض شده ست

                        آن باوفا کبوتر جلدی که پر کشید

                             اکنون به خانه آمده ، اما عوض شده ست

                       حق داشتی مرا نشناسی ، به هر طریق

                             من همچنان همانم و دنیا عوض شده ست *

   * فاضل نظری

                                      باور کنيد کوفه فراگير می شود
                                      صبر زمين تمام شده دير می شود

                                      تا کی پر از هر آنچه به جز مهر .دستها؟
                                      کی خوابهای گمشده تعبير می شود؟

                                      حتی کبوتران به قفس خو گرفته اند
                                      اسب سفید توست که زنجیر میشود !

                                      هرکس شبیه تر به تو : جرمش عظیم تر
                                      هرکس در انتظار تو : تکفیر می شود

                                      گفتند می رسی تو و بعد از هزار سال 
                                      آن خوابهای گمشده تعبیر میشود

                                      چشمم به شوق ديدن چشم تو باز شد
                                      يعنی بدون آمدنت پير می شود ؟

                                      آيا شنيده ايد که درد آشنای عشق
                                      تسليم نا مرادی تقدير می شود ؟!

                                      اين روزها وجود عزيزت ضروری است
                                      اين روزها که کوفه فراگير می شود *

  * نغمه مستتشار نظامی

                         تا کی تحمل غم و تا کی خدا خدا

                         دیگر ز یاد برده گمانم مرا خدا 

                         در سنگسار ، آینه ای را که می برند

                         شاید شکسته خواسته از ابتدا خدا

                         اکنون که من به فکر رسیدن به ساحلم

                         در فکر غرق کردن کشتی است نا خدا

                         امکان رستگاری من گر نبوده است

                         بیهوده آزموده مرا بار ها خدا

                         با نیت بهشت اگرم آفریده است

                         می راندم به سوی جهنم چرا خدا

                         ای دل خلاف هروله حاجیان مرو

                         کافی است هر چه عقل درافتاد با خدا

                         بگذار بی مجادله از نیل بگذریم

                         تا از عصا نساخته است اژدها خدا *

   * فاضل نظری

     بی تو حس مي کنم نفسهايم ، ميله های ضخيم زندانند
     مگر اين لحظه های تنهايی ، چيزی از عشقمان نمی دانند؟!

     لحظه ها ، لحظه های زندان بان ، اشکهای مرا نمی بينند؟
     چشمها ، چشمهای جز تو غريب ، شعر های مرا نمی خوانند؟

     تو ولی خوب خوب می دانی ، که کجا ، کِی ، چرا دلم تنگ است
     که کجا ، کِی ، چرا غزلهایم ، بی بهارند ، بی زمستانند

     تو خودت خوب خوب می دانی ، بی تو هر لحظه مثل یک قرن است
     واژه ها بی بهار ، بی باران ، شعرها بی پرنده ، بی جانند

     دوستت دارم و نمی خواهم ، لحظه ای جز کنار تو باشم
     تو که دور از منی نفسهایم ، میله های ضخیم زندانند ! *

   * نغمه مستشار نظامی

                                        اول آبی بود این دل ، آخر اما زرد شد

                                        آفتابی بود ، ابری شد ، سیاه و سرد شد

                                        آفتابی بود ، ابری شد ، ولی باران نداشت

                                        رعد و برقی زد ولی رگبار برگ زرد شد

                                        صاف بود و ساده و شفاف ، عین آینه

                                        آه ، این آیینه کی غرق غبار و گرد شد؟

                                        هر چه با مقصود خود نزدیکتر می شد ، نشد

                                        هر چه از هر چیز و ناچیز دوری کرد ، شد

                                        هر چه روزی آرمان پنداشت ، حرمان شد همه

                                        هر چه می پنداشت درمان است ، عین درد شد

                                        درد اگر مرد است با دل راست رویارو شود

                                        پس چرا از پشت سر خنجر زد و نامرد شد؟

                                        سربه زیر و ساکت و بی دست و پا می رفت دل

                                        یک نظر روی تو را دید و حواسش پرت شد

                                        بر زمین افتاد چون اشکی ز چشم آسمان

                                        ناگهان این اتفاق افتاد ، زوجی فرد شد

                                        بعد هم تبعید و زندان ابد شد در کویر

                                        عین مجنون از پی لیلی بیابانگرد شد

                                        کودک دل شیطنت کرده است یک دم در ازل

                                        تا ابد از دامن پر مهر مادر طرد شد *

   * قیصر امین پور

          نیستی کم ! نه از ایینه نه حتی از ماه
          که ز دیدار تو دیوانه ترم تا از ماه

          من محال است به دیدار تو قانع باشم
          کی پلنگی شده راضی به تماشا از ماه

                             چه چيز در غزل نيمه کاره ام گل کرد

                             که نام خوب تو روی ستاره ام گل کرد

                             نگاه کردی و در من هزار گل روييد

                             نگاه کردی و ذوق دوباره ام گل کرد!

                             به يمن گرمی دست تو سبز شدـ روييد

                             درخت ياس که با يک اشاره ام گل کرد

                             درخت ياس که عطر تو در مشامش بود

                             به روی موی من و گوشواره ام گل کرد

                             چه چيز در غزلم ريختی که صدها بار

                             طنين نام تو در استخاره ام گل کرد

                             صدای زيبايت تعبير خوابهايم بود

                             که عشق من به تو از گاهواره ام گل کرد

                             هزار سال دگر  يک فرشته خواهد ديد

                             که نام خوب تو بر سنگواره ام گل کرد *

   * نغمه مستشار نظامی

                با هر بهانه و هوسی عاشقت شده ست

                فرقی نمی کند چه کسی عاشقت شده ست

                چیزی ز ماه بودن تو کم نمی شود

                گیرم که برکه ای ، نفسی عاشقت شده ست

                ای سیب سرخ غلت زنان در مسیر رود

                یک شهر تا به من برسی عاشقت شده ست

                پر می کشی و وای به حال پرنده ای

                کز پشت میله قفسی عاشقت شده ست

                آیینه ای و آه که هرگز برای تو

                فرقی نمی کند چه کسی عاشقت شده ست *

   * فاضل نظری

                        ای صورت پهلو به تبدل زده ! ای رنگ

                        من با تو به دل یکدله کردن ، تو به نیرنگ

                        گر شور به دریا زدنت نیست از این پس

                        بیهوده نکوبم سر سودا زده بر سنگ

                        با من سر پیمانت اگر نیست نیایم

                        چون سایه به دنبال تو فرسنگ به فرسنگ

                        من رستم و سهراب تو ! این جنگ چه جنگی است

                        گر زخم زنم حسرت و گر زخم خورم ننگ

                        یک روز دو دلباخته بودیم من و تو !

                        اکنون تو ز من دلزده ای ! من ز تو دلتنگ *

   * فاضل نظری

        ... Adieu                               

Adieu  Adieu ،  la clarté de ma nuit obscure                               

                                                      Adieu  Adieu ،  le soleil de mon jour                               

                Adieu  Adieu ،  la joie de mon bonheur                               

             Adieu  Adieu ،  l'étoile de mon vœu de bonheur                               

               Adieu  Adieu ،  la beauté de ma fleur                               

            Adieu  Adieu ،  la fleur de mon amour                               

         Adieu  Adieu ،  à celui que je donne la vie pour                               

                  Adieu  Adieu ،  l'étouffement de mon malheur                               

           Adieu  Adieu ،  à celui que j'adore                               

Adieu  Adieu ،  c'est l'univers de mon cœur                               

 Adieu  Adieu ،  le prince de mon cœur                               

         از فرسنگ ها فاصله و در دیار غربت ، برای قاصدک ...

                    وای ، باران؛

                    باران؛

                    شیشه پنجره را باران شست ...

                    از  دل من اما ،

                    چه کسی نقش تو را خواهد شست ؟

                    آسمان سربی رنگ ،

                    من درون قفس سرد اتاقم دلتنگ.

                    می پرد مرغ نگاهم تا دور ،

                    وای ، باران ،

                    باران ،

                    پر مرغان نگاهم را شست.

                    خواب رویای فراموشیهاست !

                    خواب را دریابم ،

                    که در آن دولت خاموشیهاست.

                    من شکوفایی گلهای امیدم را در رویاها می بینم ،

                    و ندایی که به من میگوید :

                    گر چه شب تاریک است

                    دل قوی دار ،

                    سحر نزدیک است.

                    دل من ، در دل شب ،

                    خواب پروانه شدن می بیند.

                    مهر در صبحدمان داس به دست

                    آسمانها آبی ،

                    پر مرغان صداقت آبی ست

                    دیده در آینه صبح تو را می بیند.

                    از گریبان تو صبح صادق ،

                    می گشاید پرو بال.

                    تو گل سرخ منی

                    تو گل یاسمنی

                    تو چنان شبنم پاک سحری ؟

                    نه؟

                    از آن پاکتری.

                    تو بهاری ؟

                    نه ،

                    بهاران از توست.

                    از تو می گیرد وام ،

                    هر بهار اینهمه زیبایی را.

                    هوس باغ و بهارانم نیست ،

                    ای بهین باغ و بهارانم تو !

                                     تمام غصه‌ی ما بال و پر نداشتن است
                                     ز رمــــز و راز پریدن ، خبر نداشتن است

                                     در این قفس متولد شدیم و می‌میریم
                                     طبیعت قفس عمر ، در نداشتن است

                                     چگونه داغ دلش خون نباشد از غم عشق 
                                     كه شرط داغ ندیدن ، جگر نداشتن است

                                     طبیب حاذق بیمار زندگی ، مرگ است
                                     علاج دردسر عمر ، سر نداشتن است

                                     فقط نصیب شهیدان سرسپرده‌ی توست
                                     سعادتی كه سزای سپر نداشتن است *

   * هادی حسنی

              بگير از دستم تکه های جانم را
              و آخرين غزل مانده در دهانم را

              و از وجود من اين درد کهنه را بردار
              که می فشارد تا مغز استخوانم را

              از آن نگاه غريبت بساز آينه ای
              که عاشقانه کند وسعت جهانم را

              سپس به دست خودت بشکن و به دستانم
              بريز سهم تو از سهم آسمانم را

              بريز چشمانم را ، بريز قلبم را
              بريز روح غم انگيز واژگانم را

              بريز تا لبريز از تمامشان باشم
              که دستهای تو را ، اوج داستانم را

              بگيرم آه ! و شايد هم عاشقت بشوم
              بگيرم آه ! و شايد هم آشيانم را

              بسازم اينجا با تو کنار اين ديوار
              بسازم اينجا با تو ، دل جوانم را

              به دست تو بسپارم که از تمام جهان
              فقط بگيرم با نبض تو زمانم را

              فقط بگيرم با نبض تو زمانم را
              بگيری از دستم تکه های جانم را ...

   * نغمه مستشار نظامی

                   همين که دست تو در دستهای من باشد
                   نگاهت آینه آشنای من باشد

                   همینکه لحن تو قلب مرا بلرزاند
                   و بوی پیرهنت در هوای من باشد

                   همینکه چشم تو با من زلال بنشیند
                   و خنده های تو مشکل گشای من باشد !

                   صدای گرم تو با هر ترانه ای زیبا
                   دلیل زمزمه بی صدای من باشد

                   همینکه هم قدم و هم کلام تو بشوم
                   به روی هفته تو رد پای من باشد

                   بیا که با تو غزل در تسلسلی سبز است
                   بیا ، بنوش ، بنوشان ! به پای من باشد

                   بیا برقص ، برقصان ، که فرصت خوبیست
                   که دستهای تو در دستهای من باشد !

                   بیا برقص ، برقصان دل جوان مرا
                   بنوش و پر کن از آیینه استکان مرا

                   بخوان ، ترانه بخوان ، شاد شاد شاد ، بچرخ
                   به دور عشق بچرخان همه جهان مرا

                   بچرخ ، چرخ بزن دور چشم من ، پُر کن
                   پُر از پرنده کن امروز آسمان مرا

                   پُر از پرنده ، پُر از پَر ، پُر از بهار و بهشت
                   پُر از هر آنچه که سبز است ، ناگهانِ مرا

                   تو ناگهان منی که صدای در زدنت
                   پُر از سلام و غزل می کند دهان مرا

                   تو ناگهان منی ، در بزن ، بیا ، بنشین
                   بیا و آینه باران کن آشیان مرا

                   پُر از پرنده ام ، آهسته با تو می رقصم
                   که رقص هم نَپَرانَد پرندگان مرا ! *

   * نغمه مستشار نظامی

                                       فواره وار ، سربه هوايی و  سر به زير
                                       چون تلخی شراب ، دل آزار و دلپذير

                                       ماهی تویی و آب؛ من و تنگ؛ روزگار
                                       من در حصار تُنگ و تو در مشت من اسير

                                       پلک مرا برای تماشای خود ببند
                                       ای ردپای گمشده باد در کویر

                                       ای مرگ می رسی به من اما چقدر زود
                                       ای عشق می رسم به تو اما چقدر دیر

                                       مرداب زندگی همه را غرق می كند
                                       ای عشق همّتی كن و دست مرا بگير

                                       چشم انتظار حادثه ای ناگهان مباش
                                       با مرگ زندگی كن و با زندگی بمير *

   * فاضل نظری

                  نفس ... نفس ... نفس ... اینجا هوا نمی آيد

                  بله؟ نمی شنوم ! هان؟ صدا نمی آید !



                   هوای غربت اینجا چه قدر سنگین است !

                   به این طرفها یک آشنا نمی آید؟!



                    کسی که می شنود این سکوت ممتد را

                    کجای حادثه مانده؟ چرا نمی آید؟



                    آهای مردم بالای کوه ها چه خبر؟

                    در انتظار بمانیم؟ یا نمی آید؟



                    در انتظار بمانیم یا زبانم لال

                    دلش گرفته به دیدار ما نمی آید؟!



                    الو ... سلام ... ببخشید حضرت موعود !

                    الو بله؟ بله؟ آقا صدا نمی آید؟



                    قبول قسمتمان درد بود و تنهایی

                    عزیز ، شاد شدن هم به ما نمی آید !!! *

   * نغمه مستشار نظامی

                             رسید لب به لب و بوسه های ناب زدیم

                             دو جام بود که با نیت شراب زدیم

                             دو گل که با عطش بوسه های پی در پی

                             به روی پیرهن سرخشان گلاب زدیم

                             نه از هوس که ز جور زمانه ! لب به شراب

                             اگر زدیم برای دل خراب زدیم

                             مؤذنا به امید که می زنی فریاد؟!

                             تو هم بخواب که ما خویش را به خواب زدیم

                             مگرد بی سبب ای ناخدا که غرق شده ست

                             جزیره ای که به سودای آن به آب زدیم ! *

   * فاضل نظری 

                                            دیدن روی تو در خویش ز من خواب گرفت

                                            آه از آیینه که تصویر تو را قاب گرفت

                                            خواستم نوح شوم ، موج غمت غرقم کرد

                                            کشتی ام را شب طوفانی گرداب گرفت

                                            در قنوتم ز خدا « عقل » طلب می کردم

                                            « عشق » اما خبر از گوشه محراب گرفت

                                            نتوانست فراموش کند مستی را

                                            هر که از دست تو یک قطره می ناب گرفت

                                            کی به انداختن سنگ پیاپی در آب

                                            ماه را می شود از حافظه آب گرفت؟! *

   * فاضل نظری

                   چه جمله ای که مکان و زمان نمی خواهد
                   به هر زبان که بگويی ... زبان نمی خواهد !                  

                   چه جمله ايست که از تو برای اثباتش
                   به جز دو چشم دليل و نشان نمی خواهد

                   چه جمله ايست که وقتی شنيدم از دهنت
                   دلم به جز دل تو همزبان نمی خواهد

                   ستاره ها همه دور مدارشان باشند
                   تو ماه من شده ای ! کهکشان نمی خواهد !

                   تو ماه من ، پر پرواز من شدی با تو
                   پر از پرنده شدن آسمان نمی خواهد

                   نگاه کن ! قلمم مثل چشم تو شده است
                   برای گفتن حرفش دهان نمی خواهد !

                   حدیث ما همه در جمله ای خلاصه شده
                   که « دوستت دارم » داستان نمی خواهد !

                   که « دوستت دارم » یعنی که « دوستت دارم ! »
                   که « دوستت دارم » امتحان نمی خواهد !!! *

   * نغمه مستشار نظامی

                                       همراه بسيار است ، اما همدمی نيست

                                       مثل تمام غصه ها ، اين هم غمی نيست

                               ميان کوچه ها عطر گل و کافور می آيد

                               محمد (ص) دخترم از راه خيلی دور می آيد

                               صدای ناله ی خاک است اين يا شادی افلاک

                               نوای تو‌آم سوز نی و تنبور می آيد

                               محمد سخت دلتنگم برای حزن لبخندش

                               به سمت مادر امشب ـ چشم دشمن کور ـ می آيد

                               بميرم دخترم اين خاکيان بد با تو تا کردند

                               نفهميدند از تو آيه های نور می آيد

                               بميرم دخترم بازوی تو تاريخ را لرزاند

                               صدای ناله ات قلب سياه ميخ را لرزاند 

                               علی امشب قدم در کوچه ها بگذار آهسته

                               گل پژمرده ات را از زمين بردار آهسته

                               به دور از چشم فرزندانت امشب بی کس و تنها

                               قيامت را ببين بين در و ديوار آهسته

                               قيامت را ببين در اين نگاه رو به خاموشی

                               قيامت را ببين در اين گل تب دار آهسته

                               علی جان دخترم را ، نور چشم خاندانم را

                               ببر در خاک پنهان کن ولی بسيار آهسته !

                               قدم در کوچه دلتنگيت بگذار آهسته

                               بياور اين امانت را به ما بسپار آهسته

                               بميرم دخترم بازوی تو تاريخ را لرزاند

                               صدای ناله ات قلب سياه ميخ را لرزاند*

   * نغمه مستشار نظامی